چهره‌اي برجسته در ميان عالمان زمان

استاد خسرو شاهي يكي از مشهورترين نمونه هاي سخنراني امام صادق (ع) است كه “هركس زمان خود را بداند ، به خطاهاي زمان حمله نخواهد كرد.” اين آيه در قلب و روح آن واقعيت روشني را در متن انديشه اسلامي و شيعه آشكار مي كند: تا به امروز يا به طور كلي فلسفي مدرن است؛ به دنبال نوعي مدرنيزاسيون در جهان و سنت جديد هستيم.
به عبارت ديگر ، سنت به خودي خود محصول مدرنيته و درك زمان و خواسته هاي فرد است. بيان امام صادق (ع) به اين معني است كه زمان در وجود خود ، به ظهور مسائل جديدي اشاره دارد و هر كسي كه از اين مسائل مطلع باشد ، نه تنها مي تواند او را از هجوم عصيان نجات دهد ، بلكه مي تواند يك كاروان فكر نيز باشد. درك دقيق تكامل زمين و زمان ، برو جلو

پادشاهان و دانشمنداني كه در چنين زمينه اي رشد و نمو مي كنند تفسيرهاي جديدي را براساس واقعيت سنت ديني ارائه مي دهند و جهان جديدي كه با پرسش هاي جديد به دنبال پاسخ هاي جديد است ، مسير فكري آن را با اين دانشمندان مشخص مي كند. اين نكته ي مهمي است. مرحوم مطهري يكي از اين علما بود. وي از يك سو با تكيه بر سنت و از سوي ديگر با ورود به فضاي دانشگاه و درك مسائل جديد ايجاد شده توسط جو دانشگاهي و نياز به پاسخ هاي جديد ، خواستار ايجاد جهاني مبتني بر سنت شد. ، و جهان در زمان خودش. كسي كه زمان را مي فهمد زبان آن زمان را نيز كشف مي كند. سپس با شناخت مسائل زمانه و انتخاب زباني كه بتواند معنا را به مخاطب منتقل كند ، روشي ايجاد مي كند كه در واقع هم عنصر دين را حفظ مي كند و هم وجود آن را اثبات مي كند و هم جامعه جديد را از دين اثبات مي كند.

در واتيكان و در سالهاي اوليه انقلاب ، هنگامي كه حمله اساسي به بنيان هاي فرهنگي اسلام در سراسر جهان آغاز شد ، مرحوم خسروشاهي تلاش كرد تا حد ممكن تعارض بين اسلام و مسيحيت را به حداقل برساند. وي تلاش زيادي براي ارتقا relations روابط فرهنگي بين ايران و مصر انجام داد. زيرا مصر بخشي از تمدن در جهان اسلام است و مصر و ايران نقش مهمي در خلق انديشه هاي اسلامي داشته اند. حال تصور كنيد كه فاصله اين دو مكان فرهنگي در نتيجه برخي سياست هاي مصر بوده است. در همان زمان ، نقش معروف مرحوم خسروشاهي روشن است. من او را يك متفكر مدرن و يكي از مشهورترين علماي عصر حاضر مي دانم.

* رئيس انجمن آثار فرهنگي و غرور